سازمان دامپزشکی کشور

حسام حق پرست اداره کل دامپزشکی استان بوشهر

(به بزرگان،فرهیختگان و فرزانگانِ راستین میهن که قدم در راه وطن دارند)

گستره ی تاریخ پُر هیمنه و وسعتِ تاریخیِ دامپزشکی ایرانِ کهن هر چند با زحمات بی بدیل و شبانه روزی دانشمند گران مایه استاد حسن تاجبخش به ثبت رسیده و مکتوب و مستند در اختیار امروزیان قرار گرفته و البته که خدای را هزاران مرتبه شُکر چه این خود به مثابه ی نعمتی بی شُمار است امّا می بایست قدر آن را بیش از پیش دانسته و چه از این بهتر می‌تواند باشد که با جان و دل و تمامِ وجود به پاسداشت زحمات بیکرانش این اثر را همواره مطالعه کنیم،بخوانیم و بدانیم کجا؟ چگونه؟ کدام؟و...

 هم از این روی این نگه گوشه و‌ کوته نوشتار تحریر و قلمی شد تا مختصری باشد برای دوازده روز ایستادگی،استقامت و مبارزه با متجاوزینِ به وطن که آن ایّام را تبدیل به فرصت نموده و شروع به خواندن تاریخ دامپزشکیِ استاد حسن تاجبخش کردم هر چند همیشه حتّی در محل کار پیش رو و منظر چشمان است و تورّق می شود هر چند نه با جدّیت و صلابت این بار که بیشتر نیازش حس می شد و لازم بود!

خط به خط... صفحه به صفحه... فصل به فصل... تنها و تنها؛ غور و غرورِ است بر تارکِ تاریخ ایرانِ جان! تمام و‌ کمال بالندگی و اوج! انگار جانِ تازه و دوباره تا دوباره به یاد و خاطر آری این گفته ی اخوان ثالث را: ز پوچِ جهان هیچ اگر دوست دارم تو را ای کهن بوم و بر دوست دارم تو را ای کهن پیر جاویدِ بُرنا تو را دوست دارم،اگر دوست دارم تو را ای گرانمایه، دیرینه ایران تو را ای گرامی گُهر دوست دارم تو را ای کهن زاد بوم بزرگان بزرگ آفرین نامور دوست دارم و این یعنی همان؛ عبرتِ تاریخ و دانش افروزی تاریخی ایرانیان! فراز و‌ نشیب ها امّا چه بسیارند و حجم دریاوارِ بزرگان و نظریه های دانشمندانِ ایرانی و حیرتِ همواره از توان و‌ ضرباهنگ تلاش های بی پایان ایرانیان! همه و همه را در نهانخانه ی یک واژه می یابی: ایران! به راستی که تمدّن جهانی در امتدادِ این سرزمین و این مرز و بوم است که معنا می یابد و شکل می گیرد: ایران آنچه امّا در اینجا به جدّ می بایست اذعان شود و جای درنگ و تامل فراوان دارد تا اندیشه شود این که: احاطه به دانش و داناییِ تاریخیِ هر شغل و حرفه به ویژه در ایّامی چنین و البته هر زمان دیگر! می تواند تا خود سبب و‌ گواهی باشد تا بلندای نقشه ی جغرافیا و اوراق تاریخ ایران را عمیق تر پی بری و جهان را از همان نقطه بنگری و ایرانِ مهین را برای عظمت و جاودانگی اش دمی از پای ننشینی و به شُکرانه ی آبادی و خدمت به پاک ترین خاک و بهترین مردمان جهان سر بر خاک پاکش گذاری و دستانِ اهرمن را همواره کوتاه سازی و با خود و جهانیان واگویه کنی:

چو‌ ایران نباشد، تن من مباد!