اداره کل دامپزشکی استان بوشهر

به گزارش روابط عمومی اداره کل دامپزشکی استان بوشهر ، دکتر نعمت اله رنجبر در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک، یک بیماری ویروسی و از مهمترین بیماری‌های عفونی با واگیری بالا در نشخوارکنندگان کوچک اهلی و وحشی است که سبب بروز خسارت‌های اقتصادی فراوانی می‌شود.

 

وی یادآور شد: بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در اوایل دهه هفتاد در ایران شناسایی و در سال ۱۳۷۴ تائید آزمایشگاهی شد.

رئیس اداره بهداشت و مدیریت بیماری‌های دامی دامپزشکی استان بوشهر در خصوص علائم این بیماری تصریح کرد: بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک از نظر درمانگاهی به اشکال فوق حاد، حاد، تحت حاد و تحت بالینی طبقه بندی می‌شود. علائم در دام‌های بیمار شامل:  تب، ترشحات از چشم و بینی، بی  اشتهایی، تورم دهان و زخم در روی لثه‌ها، پایه دندان‌ها، کام، لب‌ها و سطح داخلی گونه و زبان همراه با مشکلات تنفسی است.

 

رنجبر ادامه داد: یکی دیگر از علائم بیماری، اسهال است که پس از 3 تا 4 روز بعد از شروع تب و ظهور ضایعات دهانی ایجاد و موجب کم آب شدن بدن و لاغری مفرط دام می‌شود. در این بیماری، مرگ و میر اغلب ۴ تا ۱۲ روز پس از شروع تب اتفاق می‌افتد.  

 

وی خاطرنشان کرد: با توجه به واکسیناسیون عمومی در جمعیت دام سبک استان بوشهر با اولویت روستاهای حاشیه مناطق حفاظت محیط زیست و مناطق شکار ممنوع در استان در چند سال اخیر، تا کنون موردی  از بیماری در مناطق یاد شده و در جمعیت حیات وحش گزارش نشده است.  

 

رئیس اداره بهداشت و مدیریت بیماری‌های دامی دامپزشکی استان بوشهر بیان کرد: این بیماری در جمعیت نشخوارکنندگان کوچک اهلی و  وحشی از جمله گوسفند وبز، آهو، کل و بز کوهی  بروز می‌کند.

 

رنجبر عنوان کرد: تنها راه پیشگیری از این بیماری در جمعیت دام سبک، انجام واکسیناسیون و بالا نگهداشتن سیستم ایمنی دام‌ها است. با توجه به برنامه ریشه کنی سازمان بهداشت جهانی دام، سال ۲۰۳۰ سال اعلام ریشه کنی بیماری اعلام شده است که تمامی کشورها از جمله ایران بایستی برنامه‌های کنترلی و ریشه کنی را براساس سیاست‌های سازمان بهداشت جهانی دام در کشور اجرا کنند.

 

وی تاکید کرد: این بیماری مختص نشخوارکنندگان کوچک است و قابل سرایت به انسان نیست.